“Als licht in aanraking komt met duisternis, levert dat in het begin een vervormd beeld op;
het zijnde wordt voortdurend bedreigd door niet-zijn. Dus op jullie bewustzijnsniveau
leef je in een wereld die verscheurd wordt door krachten van goed en kwaad.
Hoe dieper de geest doordringt, hoe meer onwaarheid, angst en haat
getransformeerd kunnen worden in waarheid en liefde.”
Citaat uit Padwerk lezing 244: Wees in de wereld, niet van de wereld
Omdat we onze taak om licht in de duisternis te brengen zijn vergeten en de verbinding met het ware zelf niet ervaren, haten we onvolmaaktheid, wijzen we onszelf af en zijn we daardoor bang voor onszelf. En zolang we bang voor onszelf zijn, zijn we ook bang voor het leven, voor de dood, voor liefde, voor plezier, voor risico’s, voor verandering, voor verlies, voor het onbekende. Zolang we deze angst niet onder ogen zien, projecteren we onze angst en haat op de buitenwereld waardoor we het contact met de waarheid verliezen. We hebben weerstand om deze kwellende zelfhaat te erkennen, omdat we stiekem geloven dat onvolmaaktheid haten terecht is. Maar als we onszelf haten, dan zijn we niet in staat om lief te hebben en haten we dwangmatig anderen om onze zelfhaat te ontkennen wat die zelfhaat alleen maar versterkt. Wanneer we besluiten alle haat en angst zachtmoedig onder ogen te zien, onvolmaaktheid nederig te aanvaarden en barmhartig te vergeven en onze innerlijke wilskracht voor geluk te versterken, dan zullen angst en haat in waarheid en liefde transformeren. In deze workshop zullen we met een liefdevolle nieuwsgierigheid aan de hand van drie thema’s uit de Padwerk lezingen dit transformatieproces onderzoeken.
1e thema: De invloed van je ideaalbeeld verzwakken
Het egobewustzijn houdt angstig, trots en eigenzinnig vast aan een ideaalbeeld als ‘bescherming’ tegen pijn en om zijn innerlijke destructieve aspecten te verbergen. Het luistert naar een opgelegd geweten, dat als een slavendrijver ons met zijn buitensporige verwachtingen en hoge eisen tot onmogelijke prestaties opzweept. Het eist onmiddellijke volmaaktheid en haat iedere fout. De maskering van destructieve aspecten is schadelijker dan de destructiviteit zelf, maar als we deze destructieve aspecten zachtmoedig onder ogen zien dan vinden we de waarheid in onszelf.
“Wanneer je echt inziet dat wat je voor prijzenswaardig hield in werkelijkheid trots en masker is, heb je een zeer fundamenteel inzicht verkregen waarmee je de invloed van het ideaalbeeld kunt verzwakken. Alleen dan besef je hoe ontzettend je jezelf straft. Want telkens als je tekort schiet, wat onvermijdelijk is, voel jij je zo ongeduldig, zo geërgerd, dat ongeduld en irritatie als een sneeuwbal tot razernij en zelfhaat kunnen aangroeien. Die eigenschappen worden vaak op anderen geprojecteerd, omdat het te ondraaglijk is om je bewust te worden van zelfhaat, tenzij je dit hele proces kunt ontsluieren en in het volle licht zien.” (Citaat uit Padwerk lezing 83)
2e thema: Je dwingende stromingen loslaten
Onbewust is het innerlijke kind ervan overtuigd, dat het alleen gelukkig kan zijn als iedereen doet wat het wil. En als het geen geluk krijgt, dan redeneert het kind dat ongelukkig zijn onvermijdelijk is en probeert het van ongelukkig zijn te genieten. Uit wraak wil het anderen met het uitlokken van tegenspoed en zelfvernietiging straffen. Omdat dit proces onbewust is, beseffen we niet dat we ongeluk zelf uitlokken en zoeken we de oorzaak in de ‘vijandige, onveilige’ buitenwereld.
“Vraag jezelf wat je van de ander wilt, waar je het meest gebonden, haatdragend, bang en zwak bent, niet in staat jezelf te zijn. Dit is de ketting waaraan je vastzit en die je alleen kunt losmaken wanneer je ermee ophoudt van anderen te verlangen wat je jezelf moet geven. Breng wat je van anderen denkt nodig te hebben voor jezelf precies onder woorden. Dat brengt je dichter bij het loslaten. Je komt dan te weten dat je juist op dat punt een slaaf van jezelf maakt, jezelf verzwakt en verlamt. Je voelt dan een nieuwe veerkracht in je opkomen die plotseling schijnbaar onoplosbare problemen opheft. Je wordt vrij naarmate je vrijlaat.” (Citaat uit Padwerk lezing 157)
3e thema: Fascinatie destructief scheppen transformeren
Het is een teken van groei als we de waarheid zien dat we dit leven zelf creëren, dat de fascinatie voor destructief scheppen bewust gekozen is, dat we er plezier aan beleven en dit niet wensen op te geven. De waarheid is dat bij zelfbeschadiging we ook altijd anderen kwetsen en we ons over deze negatieve creaties terecht schuldig voelen. De volgende stap is het besef dat we het plezier niet hoeven op te geven, maar de fascinatie voor destructief scheppen in een fascinatie voor positief scheppen kunnen transformeren. Positief scheppen is natuurlijker en gemakkelijker en veroorzaakt geen angst, haat, schuldgevoel, zelfverwijt of lijden, maar pure vreugde en vrede.
“Als je steeds weer opnieuw je wil ontdekt om te haten, niet te vergeven, te straffen, wrokkig en gekwetst te zijn; als je ontdekt hoe je probeert oude wonden van stal te halen en te overdrijven, beseft hoe je tamelijk bewust anderen straft voor wat je ouders je hebben aangedaan (of wat jij denkt dat ze je hebben aangedaan) en hoe je weigert hun tekortkomingen als iets anders te zien dan een opzettelijke daad van haat jegens jou, ben je goed op weg. En als je dan bij jezelf waarneemt dat je er plezier aan beleeft om dit alles te koesteren en je manier van kijken, je houding noch je gevoelens op geen enkele manier wenst te veranderen, dan is dàt het moment waarop je kunt beginnen opnieuw te scheppen.” (Citaat uit Padwerk lezing 176)
