Jullie vaak sterke neiging tot zelfbestraffing en zelfvernietiging maakt het voor lange tijd noodzakelijk
om zelfaanvaarding, vergevingsgezindheid en verdraagzaamheid naar jezelf te koesteren.
Uit padwerklezing 94: Het ware zelf tegenover de oppervlakkige persoonlijkheid
Op deze ontwikkelingsweg leren we onderscheid te maken tussen het ware zelf en de onzuivere aspecten. Zo leren we onszelf waarnemen in wat we doen en welk effect dit op anderen en onszelf heeft. We leren onszelf met alle onvolmaaktheden liefdevol onder ogen zien, begrijpen, aanvaarden, vergeven en liefhebben. Maar vaak zitten we vast in twee onbevredigende alternatieven, die geen van beiden constructief zijn. Bijvoorbeeld: vanuit hopeloosheid en onverschilligheid onze onvolmaaktheid dan maar aanvaarden ‘zo ben ik nu eenmaal’ en gemakzuchtig aan de negatieve neiging toegeven òf vanuit strenge onverdraagzaamheid deze onvolmaaktheid vol schuldgevoelen en zelfhaat afwijzen. Beide negatieve alternatieven zijn gebaseerd op onwaarheid en komen niet vanuit het ware zelf. De waarheid – die altijd liefde en eenheid in zich draagt – is dat het van moed, nederigheid en de wil zelfverantwoordelijkheid te dragen getuigt, wanneer we vergevingsgezind zijn naar onze onvolmaaktheid èn tegelijkertijd de bereidheid hebben die neurotische kinderlijke aspecten onder ogen te zien, te aanvaarden en te doorvoelen. In deze workshop zullen we met een liefdevolle nieuwsgierigheid aan de hand van thema’s uit de padwerklezingen onderzoeken hoe we meer vergevingsgezindheid naar onszelf kunnen koesteren.
Niet vergevingsgezind zijn schept doodsangst
We durven niet vergevingsgezind naar onszelf te zijn uit angst dat we aan onze lagere neigingen toegeven. Op dezelfde manier verwarren we onze zelfvernietigende schuldgevoelens en zelfhaat met eerlijk toegeven wat negatief is en veranderd moet worden. Deze dualistische houdingen verhinderen emotionele groei, bewustzijnsverruiming en eenwording met het ware zelf. Doodsangst blijft bestaan zolang er zelfhaat is en we niet met het ware zelf zijn verenigd.
Als bewust of onbewust angst voor de dood in je hart schuilgaat, is zelfvergeving bijzonder moeilijk, omdat een van de ergste straffen de bedreiging van je voortbestaan is. Gebrek aan zelfvergeving roept deze bedreiging op. Het wordt erdoor aangewakkerd. (Uit padwerklezing 226)
De pijn van schuld doorvoelen schept vergevingsgezindheid
Zolang we voor de pijn van schuld weglopen, zullen we onszelf meedogenloos straffen en continueren we die liefdeloze houding waardoor schuldgevoelens alleen maar groter worden. We ervaren vergevingsgezindheid wanneer we de echte schuld van onze terughoudendheid, wrok, haat en andere kwetsende houdingen zachtmoedig doorvoelen en aanvaarden en de kettingreacties die we erdoor in werking hebben gezet volledig begrijpen.
Als je werkt aan een of ander persoonlijk onderwerp, waarbij je na veel weerstand uiteindelijk met je hele wezen je eraan gewijd hebt om de waarheid te willen zien, ga je soms inderdaad door de pijn van schuld. Maar als je dit eerder doet in een geest van leven dan van dood, als je het gelovig doet in plaats van ontkennend, kom je ertoe jezelf te accepteren en vergevingsgezind naar jezelf te zijn. Dan ervaar je ook dat God je allang vergeven heeft. (Uit padwerklezing 247)
Voor de komst van Jezus Christus was de mensheid ervan overtuigd geen vergeving te verdienen en eeuwig te moeten lijden waardoor men niet gemotiveerd was zichzelf te zuiveren. Het leven en sterven van Jezus heeft een poort geopend om toegewijd dit pad van zelfontwikkeling te kunnen gaan. (Jezus zei: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven”). We kunnen het zelfverraad, de zelfhaat, schuld en vernietiging niet overwinnen als we niet de persoonlijke liefde, hulp, vergeving en aanvaarding van Christus ervaren. We hebben iedere dag de hulp van de hogere krachten nodig om de diepere donkere niveaus te vinden en ze in licht te veranderen.
Verlossing betekent onder andere, Christus’ eindeloze vergevingsgezindheid en acceptatie. Het betekent dat je altijd je weg naar God kunt vinden, wat je ook gedaan hebt of je lagere zelf nog wil doen. De deur is altijd open, je bent nooit, nooit buiten gesloten. Het enige wat je hoeft te doen, is te kloppen. Vraag om het brood van Gods genade, liefde, vergevingsgezindheid en persoonlijke hulp en je zult geen stenen voor brood krijgen. Vraag erom jezelf te kennen, je vermogen tot liefhebben, je edelheid van geest, de schoonheid van je ware wezen en je zult het ontvangen door zijn verlossende liefde voor jou. (Uit padwerklezing 258)
Meditatie vergevingsgezindheid naar jezelf koesteren
(Meditatie via YouTube: https://youtu.be/24E0ncjPjwU)
Sluit je ogen en zet je voeten stevig op de grond
Ontspan en word innerlijk stil
Ik nodig je uit om je met de eenheid, liefde en waarheid van het goddelijke ware zelf te verbinden
Kijk samen met het ware zelf naar het innerlijke kind dat niet vergevingsgezind naar zichzelf is
Voel met mededogen hoe de zelfhaat van het innerlijke kind het bang voor de dood maakt
Voel met mildheid hoe het innerlijke kind voor de pijn van schuld wegloopt en zichzelf straft
Voel zachtmoedig hoe het innerlijke kind tussen gemakzucht en strenge onverdraagzaamheid heen en weer schommelt
Vraag hulp aan het ware zelf om onvolmaakte aspecten eerlijk onder ogen te zien
Vraag kracht aan het ware zelf om eerlijk toe te geven wat negatief is en veranderd moet worden
Vraag moed aan het ware zelf en de hogere krachten om het duister in licht te veranderen
Open jezelf voor het advies wat je nu van het ware zelf zult ontvangen over welk onvolmaakt aspect je weigert te vergeven
Visualiseer jezelf als iemand die vergevingsgezindheid naar zichzelf koestert
