“De meeste mensen op deze aarde zijn hebzuchtig, niet per se op het materiële vlak, maar emotioneel. En als ik zeg hebzuchtig, bedoel ik dat jullie voordeeltjes willen verzamelen, zonder de verantwoordelijkheid voor de prijs op je te nemen. Het is natuurlijk onnodig te zeggen dat dit een schending van een spirituele wet is.”
Uit padwerk lezing 32: Beslissingen nemen
Een kind is op zichzelf gericht en uiterst afhankelijk. Het ervaart alleen zijn behoeften en het verwacht alleen maar te krijgen. Maar wanneer een volwassene meer wil krijgen dan hij/zij bereid is te geven, dan is er sprake van emotionele hebzucht. De mate van egocentriciteit bepaalt de mate van afhankelijkheid. We vechten tegen onze afhankelijkheid en tegelijkertijd houden we eraan vast door een egoïstische houding. We missen het inzicht dat geluk van binnenuit komt en nooit van buitenaf. Wanneer we deze dwangmatige hebzucht zijn ontgroeid, dan voelen we ons gelijkwaardig aan anderen en bestaat er wederkerigheid in aandacht en belangstelling. De hebzucht is dan getransformeerd in een vertrouwen dat er op elk gebied overvloed is. In deze workshop zullen we met een liefdevolle nieuwsgierigheid aan de hand van thema’s uit de padwerk lezingen deze weg van emotionele hebzucht naar zorg voor anderen onderzoeken.
Emotionele hebzucht naar aandacht
Collectief heerst de (onbewuste) misvatting, dat we onze minderwaardigheidsgevoelens kunnen sussen door van iedereen aandacht, goedkeuring en bewondering te krijgen, omdat we geloven dat dit onze waarde bewijst. Innerlijk schreeuwen we om aandacht en goedkeuring. We vinden onszelf belangrijker dan anderen, vanwege de misvatting dat dit voor ons overleven betekent. Het inzicht dat we niet van de mening van anderen afhankelijk zijn, maar uitsluitend van onze eigen mening over onszelf, zal ons van deze misvatting bevrijden.
Wij in onze wereld kunnen jullie zielen om aandacht horen schreeuwen. De aardse sfeer produceert voor ons dit lawaaiige geluid. Als we jullie wereld benaderen kunnen wij – in tegenstelling tot jullie – horen hoe alle zielen dit luide geroep en geschreeuw voortbrengen. Je kunt je voorstellen hoe lawaaierig dat voor ons is. De stem van de ziel is behoorlijk luid. Alle emoties brengen geluiden voort maar de luide stem die opkomt voor zijn eigen belangrijkheid brengt geen erg harmonisch geluid voort. (Uit padwerk lezing 57)
Emotionele hebzucht naar alleenheerschappij*
Door een collectieve (onbewuste) misvatting over geluk, namelijk de onmiddellijke vervulling van al onze verlangens, willen we over anderen heersen. ‘Jij moet doen wat ik wil en als je niet doet wat ik wil, dan straf ik jou met mijn ellende, mijn wrok en mijn niet willen geven’. Omdat deze misvatting geen geluk oplevert, ontstaat er een onbewust verlangen om dan maar van ongelukkig zijn te genieten en lokken we pijnlijke ervaringen uit. We zullen vrede vinden als we onze zelfdestructieve neigingen, die de basis van schuld en schaamte zijn, herkennen en leren loslaten.
Door telkens weer te herkennen op welke manieren je tegenspoed oproept, houd je daar vanzelf mee op omdat je beseft dat dàt niet meer nodig is. Je zult er niet meer naar verlangen om een heerser te zijn wanneer je een meer volwassen idee van het leven krijgt. In de mate waarin je het verlangen naar alleenheerschappij in jezelf ontdekt en het vrijwillig leert opgeven, in die mate laat je het uitlokken van tegenspoed en ellende achterwege. (Uit padwerk lezing 58)
Emotionele hebzucht naar erkenning
In onze emotionele afhankelijkheid van de verschrikkelijke behoefte aan erkenning, respect en bewondering zijn we zelfs bereid om onze ziel te verkopen. Er leeft in ons een constante strijd voor bevestiging, om waardering te krijgen, om te bewijzen dat we beter zijn dan anderen, om indruk te maken en om in competitie te zijn. Met die kinderlijke houding maskeren we en verraden we onze werkelijke volwassen gevoelens uit angst om gekwetst te worden. Wanneer we onze echte waarde voelen, dan verdwijnt deze emotionele hebzucht, want het ware zelf is onafhankelijk en hoeft zich nooit op de voorgrond te plaatsen om erkenning te krijgen. Het erkent zichzelf en is zichzelf voldoende.
Iedereen heeft in zekere mate erkenning nodig. Maar het maakt een enorm verschil of je deze erkenning op een gezonde manier wilt hebben of dat je afhankelijk van erkenning van anderen bent en daar nooit buiten kunt. In dat laatste geval begint het zelf haar integriteit op tragische manieren tegen een veel te hoge prijs op te offeren. Op die manier wordt het ware zelf verraden, want door zijn zoektocht naar erkenning verwerpt het zichzelf. (Uit padwerk lezing 204)
*zie hoofdstuk 13.5. van het boek “Vrede vinden in jezelf, een ontwikkelingsweg tot Aquariusmens”
