“De innerlijke strijd om te leren van jezelf te houden gaat altijd door. In die strijd raakt de mens in verwarring door zijn dualistische bewustzijnstoestand. Het is uiterst belangrijk dat je die verwarring begrijpt. De verwarring is: als je van jezelf houdt, geef je dan aan al je neigingen toe? Volg je dan de weg van de minste weerstand? Geef je dan liever anderen de schuld dan eerlijk naar je lagere zelf te kijken? Houdt liefde voor jezelf in dat je de aspiraties van het lagere zelf en het masker zelf de vrije teugel laat? Aan de andere kant is het op je pad noodzakelijk de waarheid van het lagere zelf met zijn uitvluchten, misleiding en toedekken onder ogen te zien; maar houdt dat in dat je de zelfhaat moet uiten en uitleven die in dit aspect van de persoonlijkheid besloten ligt? Dit is een heel diepe en tragische strijd in alle mensen.” Citaat uit Padwerk lezing 240: Liefde nader bekeken
Volwassen gevoelens van vrede, die deel uitmaken van onze natuurlijke staat van Zijn, komen van binnenuit en nooit van buitenaf. Onvolwassen emoties laten zich niet tot volwassenheid dwingen, ook al willen we nog zo graag liefde in ons hart voelen of vertrouwen in onszelf en andere mensen hebben. We kunnen diepe emoties veranderen als we eerst zachtmoedig door een proces van herkenning, erkenning, aanvaarding en vergeving van deze pijnlijke emoties gaan. We kennen onszelf onvoldoende en we hebben de neiging voor iedere onvolmaaktheid weg te vluchten. Die onbekendheid met onvolmaaktheden maakt ons slaaf van die tekortkomingen en van een innerlijke strijd. Alle weerstand is afkomstig van de angst ons bewustzijn te verruimen en te worden wie we in potentie zijn. En hoe groter de weerstand, des te meer angst we zullen ervaren. Wanneer we die weerstand voelen en hulp vragen aan het hogere zelf, dan krijgen we beslist inzicht hoe we deze strijd kunnen winnen. Wat deze weerstand zo zwaar maakt, zijn schaamte- en schuldgevoelens over tekortkomingen. Als compensatie zetten we een masker op van perfectie, dat zich trots aan de illusie van volmaaktheid wil vasthouden. Onbewust zijn we ervan overtuigd dat ontkenning van negatieve emoties ons een bepaalde bescherming biedt. We geloven onszelf te beschermen, omdat we in de veronderstelling zijn, dat afwijzing van één bepaalde trek, gelijk staat aan de totale afwijzing van wie we zijn. Als we moedig dit pad van zelfkennis gaan, worden we steeds levendiger en ervaren we de vreugde van innerlijke vrede en duurzaam geluk. In deze workshop zullen we met een liefdevolle nieuwsgierigheid aan de hand van vier thema’s uit de Padwerk lezingen onze innerlijke strijd onderzoeken.
1e thema: Vechten tegen de fouten van anderen
Uiterlijke conflicten zijn een symbool voor innerlijke conflicten. De uiterlijke gebeurtenis is een reactie op onze onbewuste negatieve kant. Door de uiterlijke gebeurtenis kunnen we bewust worden van dat wat in ons verborgen is en wat van de spirituele wetten afwijkt. Deze negatieve kant dienen we te erkennen en de werkelijkheid ervan in te zien. Ware tolerantie en acceptatie is helder de fouten van een ander zien en niet bang zijn de ander daardoor minder te respecteren.
“Wat jou van je vrede en innerlijke harmonie berooft, is nooit dat wat anderen doen maar altijd en uitsluitend je eigen verkeerde innerlijke houding en je innerlijke gevecht tegen omstandigheden die je niet kunt veranderen. En wat nog belangrijker is, het is niet aan jou om ze te veranderen. Het is aan jou om jezelf te veranderen. Wanneer dat eenmaal is gelukt, ben je vrij en voel jij je op een nieuwe manier onafhankelijk van het gedrag en de reacties van anderen, die je uiteindelijk nooit enige schade kunnen toebrengen.” (Citaat uit Padwerk lezing 33)
2e thema: Vechten tegen onvolmaaktheid
Een van de moeilijkste situaties om te accepteren is het feit dat het leven, zoals het zich nu manifesteert, onvolmaakt is. Wat ons nú ongelukkig maakt is de trotse, dwingende eis van het onvolwassen deel in ons dat de wereld, het leven en wijzelf volmaakt moeten zijn. Verstandelijk weten we misschien wel dat we onvolmaakt zijn, maar emotioneel niet. Emotioneel willen we nu al volmaakt zijn en vechten we tegen onze onvolmaaktheid i.p.v. onszelf onder ogen te zien en onze menselijke onvolmaaktheid nederig te aanvaarden.
“Bewust of onbewust verbindt de mens een vreugdevol leven altijd met een volmaakt leven. Hij kan niet van het leven genieten als hij onvolmaakt is en als zijn naasten, zijn levensomstandigheden en/of zijn relaties onvolmaakt zijn. Dit vormt een groot innerlijk conflict en is een belangrijk punt van verwarring. Verstandelijk weten jullie allemaal dat er geen volmaaktheid bestaat. Daarom onderdruk je vaak je reacties op een onvolmaakte situatie, maar daardoor worden het conflict en de verwarring in dit opzicht eerder groter dan kleiner.” (Citaat uit Padwerk lezing 97)
3e thema: Strijd tussen lagere zelf en opgelegd geweten
De stem van het zuivere geweten komt van het ware zelf. De stem van het maskerzelf wordt in de Padwerk lezingen het opgelegd geweten genoemd. Dit opgelegd geweten is egocentrisch en wil alleenheerschappij. Het doet zich volmaakter voor dan het is om goedkeuring te krijgen. Het is streng en onverdraagzaam naar het lagere zelf en onderdrukt het, maar daarmee worden ook de in potentie constructieve aspecten geblokkeerd. Het verlangen om een kind te blijven waarvoor wordt gezorgd – waardoor we aan het opgelegd geweten vasthouden om anderen te dwingen ons te geven wat we hebben gemist – bestaat naast een even sterke wens om volwassen te worden. Het innerlijk kind aanvaarden zonder zijn destructieve impulsen uit te voeren, stelt ons in staat het opgelegd geweten los te laten en de stem van het ware zelf te volgen.
“Een van de meest tragische innerlijke gevechten van de mens is de strijd tussen wat wij het lagere zelf en het opgelegd geweten hebben genoemd.(…) Het opgelegd geweten verbergt in de eerste fase van deze innerlijke strijd het lagere zelf in plaats van het openlijk naar buiten te brengen waardoor het het lagere zelf de mogelijkheid om zijn infantiele staat te ontgroeien, ontneemt. Het verbergt ook de meest constructieve, creatieve levenskracht en de prikkels die deze levenskracht vrij zouden maken.” (Citaat uit Padwerk lezing 116)
4e thema: Gevecht door identificatie met negatieve aspecten
Een mens heeft zuivere en destructieve bewustzijnsaspecten met ieder hun eigen wil. Innerlijke strijd betekent dat verschillende bewustzijnsaspecten ruzie met elkaar hebben, omdat het ego door zelfvervreemding nog niet de kracht heeft andere keuzes te maken. Het is een menselijke vervorming om zich met de negatieve bewustzijnsaspecten te identificeren i.p.v. met het ware zelf. We zijn noch onze negatieve trekken, noch ons opgelegd geweten en zelfs niet onze positieve eigenschappen. We kunnen ons met het ik dat deze innerlijke strijd onder ogen ziet, met dat wat waarneemt, identificeren.
“Als de persoonlijkheid blindelings gelooft dat het zijn eigen negativiteit en destructieve kanten zijn, raakt hij in een bijzonder soort innerlijke strijd gevangen. Aan de ene kant zal er als reactie zelfvernietiging, zelfbestraffing en een hevige zelfhaat zijn omdat uitsluitend het negatieve deel als het zelf wordt waargenomen. Aan de andere kant, hoe kan de persoonlijkheid deze eigenschappen echt willen opgeven of zelfs volledig onder ogen zien en onderzoeken als hij gelooft dat dit de enige werkelijkheid van het zelf is. De persoon wordt heen en weer geslingerd tussen ‘Ik moet blijven zoals ik ben, niet anders en niet beter want dit is mijn enige werkelijkheid en ik wil niet ophouden te bestaan’ en ‘Ik ben zo afschuwelijk, zo slecht, zo verachtelijk dat ik geen recht van bestaan heb en mezelf moet straffen tot ik niet meer besta’.” (Citaat uit Padwerk lezing 189)
