Onvolmaaktheid

Aquarius workshop

Onvolmaaktheid aanvaarden

Door nederig je beperkingen en je onvolmaakte staat te accepteren, door er creatief, opbouwend en op specifieke punten naar te kijken, zodat je ze gaat begrijpen en verbanden gaat zien, breng je de Goddelijkheid binnen in jou al tot uitdrukking.
Uit padwerklezing 234: Volmaaktheid, onsterfelijkheid, almacht

Collectief worden we door de schijnbehoefte dat we volmaakt moeten zijn beheerst. Ouders hebben ons geleerd dat we niet geliefd zijn, tenzij we goed en volmaakt zijn. Hierdoor is de bestaande zelfafwijzing in de zielssubstantie geactiveerd en verdedigen wij ons met angst, trots en eigenzinnigheid tegen onvolmaaktheid. Deze verdedigende houding stuwt de actieve en passieve krachten door de verkeerde kanalen, zodat deze krachten zich splitsen in hyperactieve en apathische houdingen, waardoor een pijnlijke zelfvervreemding ontstaat. Het aanvaarden van menselijke onvolmaaktheid geeft geluk, vreugde en bevrijding, want deze onvolmaaktheden houden dan op met het veroorzaken van negatieve energie. Zij veroorzaken alleen negatieve energie als wij ze ontkennen. In deze workshop zullen we met een liefdevolle nieuwsgierigheid onze houding ten opzichte van onvolmaaktheid onderzoeken.

Onvolmaaktheid van anderen aanvaarden
Iedere onvolmaaktheid zien we (onbewust) als bewijs van minderwaardigheid en we zijn bang van deze onverdraagzame en vijandige houding. We projecteren die vijandigheid en zijn daardoor onverdraagzaam naar de onvolmaaktheid van anderen wat vervolgens vijandigheid uitlokt. Iedere frustratie is een signaal dat we onszelf niet aanvaarden. Wanneer we de bereidheid hebben frustraties te onderzoeken, dan gebruiken we ze om zelfaanvaarding te leren.
Hoe rustiger je blijft onder de fouten van anderen, des te meer heb je jezelf geaccepteerd zoals je bent. Dan heb je een gezonde basis in je ziel, hoeveel onvolmaakts er ook nog in je moge zijn. Maar hoe harder je innerlijk vecht tegen anderen zoals die nu zijn, des te heftiger weiger je jezelf te accepteren.(Uit padwerklezing 33)

Een rijpe persoonlijkheid worden
We lijden wanneer we geen goedkeuring krijgen en zelfs de kleinste fout durven we niet toe te geven omdat dit het ideaalbeeld aantast. Dit ideaalbeeld bedekt onbewuste en onderdrukte pijn over onvolmaaktheid en die pijn projecteren we op de buitenwereld. Wanneer we deze onrijpheid beseffen en vijandige, dwangmatige reacties en gevoelens naar anderen onder ogen zien, dan verdwijnt deze vijandigheid en provoceren we anderen niet meer.
Als je eenmaal de werkelijkheid van je onvolmaakte zelf aanvaardt, zijn de pijnen die daardoor worden veroorzaakt niet meer zo ernstig en tragisch. Je zult ze aanvaarden als een gevolg van je onvermijdelijke onvolmaaktheden, die je nu kalm kunt waarnemen, waarbij je ze beter gaat begrijpen en dat brengt je dichter bij rijpheid en volmaaktheid.(Uit padwerklezing 73)

Perfectionisme loslaten*
In de mate waarin we onvolmaaktheid niet aanvaarden, is er sprake van zelfvervreemding door perfectionisme. Dit veroorzaakt frustratie omdat deze eis onverenigbaar is met de waarheid en werkelijkheid van de aarde. Vaak vechten we tegen onvolmaakte situaties die onveranderlijk zijn, omdat we niet zien wat we wèl en wat we niet kunnen veranderen. Wanneer we onszelf onder ogen zien en andere keuzes maken, dan zal die houding ons gelukkig maken.
Alleen als jij je eigen onvolmaaktheid accepteert kun je groeien en de vreugde van je eigen individualiteit ervaren. Want het grote conflict diep in je is, dat je eisen onverenigbaar zijn met de werkelijkheid zoals die zich aan jou voordoet. Maar het is heel moeilijk onvolmaaktheid te accepteren. Omdat jij je over het algemeen zelfs niet eens bewust bent van wat je mist, of in je eigen voorstelling nog niet de perfectie ziet die je graag zou willen of waar je denkt recht op te hebben, wordt het des te moeilijker om zo te groeien dat je in staat bent om onvolmaaktheid te accepteren.(Uit padwerklezing 97)

*zie hoofdstuk 24.9. van het boek “Vrede vinden in jezelf, een ontwikkelingsweg tot Aquariusmens”.