“Wanneer je bang bent om oud te worden, dan blokkeer je eeuwige jeugd.”
Citaat uit Padwerk lezing 130: Overvloed tegenover aanvaarding
Er is een natuurlijke wijze van ouder worden door de ontwikkeling van emotionele volwassenheid en een grotere levendigheid, maar dit natuurlijke proces wordt geblokkeerd door de illusoire angst om oud te worden, door kind te willen blijven en door de nee-stroom tegen zichzelf en het leven. In de eenheidsstaat worden we tegelijkertijd jonger en ouder in de zin van tegelijkertijd eeuwige jeugd en volwassenheid ervaren. In de dualistische staat weigeren we enerzijds volwassen te worden uit angst voor leven, waarheid en liefde en anderzijds raken we daardoor in een neergaande lijn van verval, troosteloosheid en pijn.
In het meest gunstige geval is de ouderdom een periode waarin men zich tevreden, gelukkig en sereen voelt, omdat men met hart en ziel zijn taak heeft vervuld om de werkelijkheid en waarheid van het ware zelf in iedere cel van het lichaam te laten doordringen. Men voelt de werkelijkheid van eeuwig leven, van ultieme veiligheid en innerlijke vrede waardoor het stervensproces zo organisch verloopt dat er geen angst, leed of pijn bestaat. Men beschouwt zowel het leven als de dood als iets prachtigs. Men ziet sterven als een volgende stap van ontplooiing en als een bevrijding door het loslaten van het fysieke lichaam zodat men heel bewust en ontspannen de zoetheid van de overgang naar een andere dimensie kan ervaren.
In het meest ongunstige geval is de ouderdom gematerialiseerde zelfvervreemding – als gevolg van identificatie met de negatieve aspecten en de misvatting dat men daarom vernietiging verdient – die met een stervensproces van ziekte, pijn en verval gepaard gaat. Dit stervensproces is de materialisatie van onvolwassenheid met zijn illusies, zijn trots en eigenzinnigheid, zijn afhankelijkheid, hopeloosheid en zwakte; met zijn nee-stroom tegen leven, voelen, en bewegen, die het levenscentrum van liefde, waarheid en eenheid verdooft. Uit angst deze verdoving op te heffen, weigert men op alle niveaus te bewegen zonder te beseffen dat onbeweeglijkheid het begin van het stervensproces is. Als gevolg van deze illusoire angst voor het leven, voor bewegen, voor de dood en voor ouderdom ervaart men sterven als iets traumatisch. In deze workshop zullen we met een liefdevolle nieuwsgierigheid aan de hand van drie thema’s uit de padwerk lezingen de illusoire angst om oud te worden onderzoeken.
1e thema: Jezelf eerlijk en nederig onder ogen zien
Innerlijk vechten we om ons maar niet bewust te worden van wat er is en die dwangmatige ontkenning kost veel energie. We laten ons door een streng opgelegd geweten leiden. Iedere onvolmaaktheid wordt afgewezen in de veronderstelling dat dit een deugd is. Maar dit is juist een trotse en arrogante houding die zelfbedrog, onwaarheid en ongezonde zachtheid in de vorm van toegeven aan negatieve aspecten, ongezonde zelfliefde en zelfverwennerij veroorzaakt. Het is deze ongezonde strijd, deze blokkade van opgekropte emoties, die een crisis uitlokt en pas dàn zijn we mogelijk bereid onszelf eerlijk en nederig onder ogen te zien.
“Er is geen inspanning of strijd nodig om wat er in je is naar boven te laten komen. De mens verbruikt en verspilt verschrikkelijk veel energie om dit te voorkomen en dan vraagt hij zich af hoe het komt dat hij zo moe is. Als hij op een bepaalde leeftijd is gekomen, heeft hij niet meer genoeg energie om de noodzakelijke strijd in het leven nog aan te gaan. Als de energiestroom anders gericht werd, zou het leven er heel anders uitzien. Maar uit alle macht blijft de mens vechten om zich maar niet bewust te worden van wat er in hem is.” (Citaat uit Padwerk lezing 114)
2e thema: Ja zeggen tegen leven, voelen en bewegen op alle niveaus
Innerlijke verdoving, gevoelloosheid en doodsheid is ons grootste verdriet. Voor een kind is het tijdelijk noodzakelijk om zichzelf tegen pijn en angst te beschermen. Als volwassene is het ronduit destructief om in de hopeloosheid van doodsheid te verkeren en te weigeren om fysiek, mentaal en emotioneel te bewegen. Men houdt het lichaam in beweging zodat de energiestroom het hele fysieke systeem kan doordringen. Gevoelens houdt men in beweging door te leren ze te uiten en te doorvoelen zodat ze kunnen transformeren. Verstand houdt men in beweging door het te verruimen met nieuwe zienswijzen.
“Wanneer het levenscentrum is verdoofd, sterft ook het verlangen om te bewegen. Daarom kun je zelf zien dat als mensen ouder worden, het verlangen om te bewegen vermindert. Dit wordt gewoonlijk weggeredeneerd door te zeggen: “Ach, dat hoort bij het ouder worden.” Dit is oorzaak en gevolg omdraaien. Ouder worden op zich is een stervensproces en is eerder een manifestatie en gevolg dan een oorzaak. Sterven is een gevolg van het feit dat je ergens en op de een of andere manier niet echt wilt leven, dat je aspecten van het leven zoals voelen, ademen en bewegen afwijst.” (Citaat uit Padwerk lezing 167)
3e thema: Het vervullen van je taak als hoogste prioriteit stellen
Voordat een entiteit op aarde incarneert, brengt hij een taak mee en hij kan alleen gelukkig worden door helemaal ja tegen het leven te zeggen en zijn taak met ernst te vervullen. Zijn taak is gericht op spirituele zelfontwikkeling, op zelfzuivering, zelfkennis en groei van onontwikkelde kosmische materie. Als iemand dus niet gelukkig is, dan ligt de oorzaak in het niet optimaal vervullen van de levenstaak door problemen uit de weg te gaan en moeten deze problemen in de volgende incarnatie wel erger worden. Maar we kunnen ieder moment ervoor kiezen om naar het goddelijke zelf, het innerlijke wezen, te luisteren dat ons voorziet van alles wat we ooit nodig zouden kunnen hebben om dit leven te leiden en de taak te vervullen waarvoor we geboren zijn.
“Als jij je vreugdevol en innerlijk tevreden voelt, volg je volledig je bestemming, je pad. Zo zou het moeten zijn, en daartoe ben je ook in staat. Ouderdom – en de gemoedsgesteldheid die daarmee gepaard gaat – is een soortgelijke indicatie. Ouderen die innerlijke rust en vreugde ervaren en diep van binnen voelen dat ze zich in dit leven volledig ontplooid hebben, hebben dat dan ook in werkelijkheid gedaan.” (Citaat uit Padwerk lezing 245A)
