Aquarius workshop
Je sterfelijkheid aanvaarden
Wie zijn sterfelijkheid niet als een realiteit ervaart is ook ziekelijk bang voor de dood. Bij deze essentiële kwestie zul je op een gegeven ogenblik ontdekken dat je jezelf niet als werkelijk ervaart. Want als jij je sterfelijkheid niet als werkelijk ervaart, kun je ook onmogelijk voelen dat je werkelijk leeft.
Uit padwerk lezing 113: Identificatie met jezelf
Volgens de padwerk lezingen is het onze taak in de evolutie om de materie, het fysieke lichaam, met goddelijk bewustzijn te bezielen. In het begin van dit proces – dat vele levens in beslag neemt en waarbij licht met duisternis in aanraking komt – splitst het bewustzijn zich in fragmenten. Door de beperkte visie van deze fragmenten raken waarheid en werkelijkheid vervormd waardoor zelfhaat, misverstanden, angsten, onwetendheid over onze ware identiteit èn onjuiste identificatie met lichaam en ego ontstaan. Al deze angsten, deze illusies, creëren dualiteit: het conflict tussen leven en dood. De fysieke dood is het resultaat van deze dualiteit; van het misverstand dat leven gevaarlijk en vijandig is en dat we ons tegen de levenskracht/het ware zelf moeten verdedigen. Het is juist onze verdediging tegen illusies die liefde uitsluit en waardoor er stagnatie oftewel dood ontstaat. In deze workshop zullen we met een liefdevolle nieuwsgierigheid aan de hand van thema’s uit de padwerk lezingen deze weg naar aanvaarding van onze sterfelijkheid onderzoeken.
Het kleine sterven van alledag*
Alle problemen, angsten en spanningen waarmee we worstelen zijn afkomstig van het basisprobleem: de dualiteit tussen leven en dood. De kleine dagelijkse problemen bieden ons de mogelijkheid tegenstellingen te verzoenen door het beste van onszelf aan het leven te geven. De mate waarin we iedere dag moedig en oprecht door alle kleine beproevingen heengaan c.q. sterven, bepaalt de mate waarin we niet alleen vreugde, maar ook eenheid ervaren.
Als je de dood in al zijn naaktheid accepteert, zonder ervoor weg te lopen, dan en ook alleen dan kun je ten volle leven; en alleen dan besef je dat er geen dood is, dat er geen dualiteit is. Je neemt dit niet aan als een troostrijk geloof waar jij je uit zwakheid en angst aan vastklampt, maar je ervaart dat het waar is. En je kunt het alleen in de grote en fundamentele levenskwesties ervaren als je het leert aanvaarden in het ‘kleine sterven van alledag’.(Uit padwerk lezing 82)
Jezelf confronteren en jezelf vergeven
Angst voor de dood schept twee tegengestelde bewegingen in ons: 1. het onvermogen onszelf te vergeven en 2. wantrouwen tegenover beweging, verandering en groei. Deze stagnatie versterkt de wil van het goddelijke bewustzijn om zich uit het lichaam terug te trekken en zich op een nieuw aards leven voor te bereiden. Echter, wanneer we onze voorgenomen levenstaak uitvoeren, dan zullen we liefdevol het lagere zelf kunnen confronteren en vergeven. Dan versmelten de tegengestelde fragmenten tot eenheid, stopt het lijden en wordt ons vertrouwen in de eeuwigheid van leven, van onze essentie, versterkt.
Angst voor de dood hangt samen met een van de voornaamste belemmeringen(…)Het gaat om een verwarring die heerst aangaande het accepteren van het zelf met de lagere zelfaspecten enerzijds en dat lagere zelf vierkant onder ogen zien met al zijn negativiteit, destructiviteit en schadelijke effecten anderzijds.(…)Als angst voor de dood in je hart schuilgaat, bewust of onbewust, wordt het bijzonder moeilijk jezelf te vergeven omdat een van de ergste straffen de bedreiging met uitroeiing is.(…) Aan de andere kant schept de angst voor de dood ook een angst voor beweging. (Uit padwerk lezing 226)
Door je angst voor de dood heengaan
We geloven dat de fysieke dood de vernietiging van ons bewustzijn betekent. Daarom verlangen we om nooit dood te gaan en verwerpen we tevens het leven. We zijn bang voor dood en lijden en dat uit zich in levensangst of doodsangst, maar eigenlijk zijn we bang voor onszelf. Het is van belang dat we onze onrust, zorg en angst voor onze sterfelijkheid, voor de zwarte muur van het onbekende erkennen. Hoe meer we ons telkens met gevoelens verbinden die we eerst ontkend hebben, hoe meer de muur zal afbrokkelen en we innerlijke vrijheid zullen ervaren.
De persoonlijkheid is bang om door de tunnel van zijn eigen angst te gaan. Alleen als je die tunnel moedig onder ogen ziet – zoals je met alle angstwekkende gevoelens moet doen – en er doorheen gaat, zal het eeuwig leven een ervaren werkelijkheid voor je worden, of je nu in of buiten je lichaam bent.(…)Als jij je angst voor de dood en je gebrek aan vertrouwen verbergt, als je verbergt dat je geen verbinding voelt met je innerlijke schepping van deze duistere angst en er de waarheid van buitenaf overheen legt, dan kun je maar beter je ideeën over onsterfelijkheid laten varen en je sterfelijkheid accepteren, totdat je in waarheid onsterfelijk kunt worden.(Uit padwerk lezing 234)
