Aquarius workshop
De noodzaak van zelfacceptatie
Het is onmogelijk jezelf te accepteren zolang je de allerergste dingen in jezelf niet hebt ontdekt. Pas dan kun jij je hele wezen accepteren en echt overtuigd zijn van het goede in je en zul je niet langer anderen nodig hebben om jou te geven wat alleen jij aan jezelf kunt geven. Deze wanhopige strijd om door anderen te worden geaccepteerd in plaats van dat jij jezelf accepteert, tast je integriteit nog verder aan. Het maakt dat je altijd op de een of andere subtiele manier jezelf en anderen verraadt, je verkoopt als het ware je ziel.
Uit padwerklezing 109: Geestelijk en emotioneel welzijn door het vergoeden van echte schuld
We accepteren onszelf niet, we verachten onze onvolmaaktheid en we houden niet van onszelf vanwege onze negativiteit. We hebben de sterke neiging tot zelfbestraffing en moraliseren en dat maakt ons streng en onverdraagzaam. Uit angst dat we te toegeeflijk zijn en onze negatieve neigingen uitleven, durven we onszelf niet te aanvaarden en te vergeven. We durven ook niet deze negativiteit volledig onder ogen te zien uit angst voor de zweep van onze zelfhaat. We geloven dat die strenge onvriendelijkheid voor onszelf een deugd is, maar het is juist het tegenovergestelde omdat het trots en arrogant is en het zelfbedrog en onwaarheid bevordert. Omdat het te ondraaglijk is ons van dit gebrek aan zelfacceptatie bewust te worden, projecteren we die negatieve houding op de buitenwereld waardoor onze zelfhaat groeit. Hierdoor zitten we in een vicieuze cirkel gevangen en verlangen we wanhopig naar de acceptatie van de buitenwereld. Alleen door onze negativiteit te accepteren, zijn we in staat om onvolmaakte aspecten te veranderen. In deze workshop zullen we met een liefdevolle nieuwsgierigheid drie fundamentele houdingen onderzoeken die ons helpen om onszelf te accepteren zoals we nu zijn.
De graadmeter van zelfacceptatie
Wanneer we onze onvolmaaktheid op de juiste manier accepteren, zonder zelfbeschuldiging en zonder wanhoop, dan zijn we in staat om anderen te accepteren zoals ze zijn. We kunnen alleen onszelf veranderen en anderen zullen we nooit kunnen veranderen. Wel kunnen we anderen positief beïnvloeden door het goede voorbeeld te geven. Maar de mate waarin we door de fouten van anderen uit evenwicht raken, is een graadmeter voor de mate waarin we onszelf accepteren.
Hoe rustiger je blijft onder de fouten van anderen, des te meer heb je jezelf geaccepteerd zoals je bent. Dan heb je een gezonde basis in je ziel, hoeveel onvolmaakts er ook nog in je moge zijn. Maar hoe harder je innerlijk vecht tegen anderen zoals die nu zijn, des te heftiger weiger je jezelf te accepteren.(Uit padwerklezing 33)
Nederigheid als voorwaarde voor zelfacceptatie
Het lagere zelf met al zijn trots en eigenzinnigheid mist nederigheid en wenst de prijs niet te betalen die dit pad naar zelfkennis en zuivering vraagt. Het wil onmiddellijk volmaakt zijn om indruk te maken en macht over anderen te hebben. We leren juist nederigheid door onszelf met al onze onvolmaaktheden onder ogen te zien en deze te accepteren. Ware nederigheid accepteert de tijdelijke staat van lijden in het besef dat die situatie zelf is gecreëerd en is bereid geduldig aan de moeilijkheden te werken.
Dit pad is beslist de kortste weg naar zelfkennis en innerlijke zuivering. Het laatste is niet mogelijk zonder het eerste. Je kunt jezelf alleen zuiveren als je jezelf kent. En hoewel zelfkennis niet altijd gelijkstaat aan zuivering, zuiver je jezelf al in hoge mate wanneer je jezelf echt door en door kent. Om daartoe zonder weerstand of uitvluchten in staat te zijn, is het absoluut noodzakelijk om nederigheid te betrachten, de nederigheid teneinde jezelf te accepteren zoals je nu bent.(Uit padwerklezing 45)
Alles van jezelf accepteren
Volgens de Gids is zelfacceptatie een absolute noodzaak. Wanneer we onszelf niet accepteren, dan raken we in onze zelfhaat verstrikt en geven we anderen hiervan de schuld. Werkelijk alles van onszelf kunnen we accepteren. Uiteindelijke zijn alle negatieve aspecten, waardoor we in duisternis verkeren, tijdelijke vervormingen van positieve, goddelijke uitingen. Bijvoorbeeld haten en veroordelen, afwijzen, bekritiseren zijn tijdelijke vervormingen van liefhebben en begrijpen.
Hoe meer je jezelf haat, hoe meer jij je haat bij anderen legt, want jezelf zo accepteren lijkt je een te definitief, te zelfvernietigend oordeel. En hoe meer jij je haat buiten jezelf legt, hoe meer jij je greep op waarheid en werkelijkheid verliest en hoe meer je jezelf haat. Kunnen jullie je er allemaal voor inzetten ieder deel van jezelf te accepteren? Ik wil jullie in deze boodschap meedelen dat er nooit ook maar iets is wat afgewezen hoeft te worden, nooit ook iets wat je niet kunt accepteren en vergeven. Het enige wat werkelijk destructief is en je de kluts doet kwijtraken is wanneer je jezelf niet accepteert en vergeeft, zodat jij je gaat afreageren.(Uit padwerklezing 219)
