En ik ook. Wij allemaal, we hebben altijd gelijk. Vierentwintig uur per dag, want het gaat dag en nacht door, ook in je dromen. Het is fascinerend om dat proces te bestuderen, hoe we alsmaar aan het bewijzen zijn, dat we gelijk hebben. Met alle energie die in ons is. We spelen onze rol met verve. De hoofdrol in ons eigen drama…..
In een emotionele reportage op t.v. over een echtpaar waarvan de man keelkanker had, was het zo overduidelijk, hoe krachtig schadelijke overtuigingen kunnen werken. De man vertelde over zijn ziek zijn: “Mijn lichaam is onbetrouwbaar, dat heb ik altijd geweten”.
Zijn verdrietige vrouw, inmiddels weduwe, zei: “We waren zó gelukkig, dat kon niet blijven duren”. Hoe cru en afschuwelijk het ook klinkt in dit voorbeeld, maar beiden hebben bewezen dat ze gelijk hadden. Hun onbewuste overtuigingen hebben elkaar gevonden en deze pijnlijke les van “self-fulfilling prophecy” gecreëerd.
Over de kracht van onze overtuigingen, en vooral de grote creatieve kracht van onze onbewuste overtuigingen, staat veel informatie in de lezingen van Eva Pierrakos. Hoe we zelf ons leven creëren, gebaseerd op die positieve en negatieve overtuigingen. Deze wijsheden stimuleren tot het onderzoeken van gedachten en 100% verantwoordelijkheid nemen. Voor je emoties, je projecties en al je reacties die gebaseerd zijn op trots, angst en eigenzinnigheid. Dat heeft als consequentie dat je niemand meer de schuld kunt geven, zelfs God niet. Maar ook, dat hoe meer inzicht je krijgt in je eigen trucjes, des te beter je ze van anderen kunt onderkennen. Om zo alle superieure emoties en angst voor afwijzing om te zetten in nederigheid, respect en mildheid. We zijn allemaal unieke individuen bezig met hetzelfde spel, heel serieus.
Zo’n onbewuste overtuiging laat zich ook niet zomaar pakken, want die zit er al eeuwenlang. Het is zo gewoon, zo’n vanzelfsprekend onderdeel van onze gedachtegang en daarbij komt; we koesteren onze overtuigingen. Ze zijn verweven als in een grote kluwen wol waar geen begin of eind in te vinden is.
Mijn eigen negatieve overtuiging: “Wat ik ook doe, het is nooit goed genoeg!” heeft me letterlijk uitgeput. Wat een energie heeft mij dat gekost om dat te bewijzen, met minachting voor de signalen van mijn lichaam. In mijn wanhopig zoeken naar erkenning, eiste ik perfectie van mijzelf.
En had het niet gewaagd om dit drama van mij af te pakken. Ik heb het helemaal willen uitleven. Met alle ellende die deze onbewuste overtuiging heeft geschapen, kon ik iedere keer weer vol overgave uitroepen: “Zie je wel, het is nooit goed genoeg wat ik doe, ik heb het altijd al geweten”.
Op het moment dat ik het hele drama kon overzien, werd het bladstil in mijzelf, als in het oog van een orkaan. Ik stapte eruit en kon glimlachend terugkijken op mijn acties in dit leven om te bewijzen dat ik gelijk had.
Ik voel ook de behoefte om alle spelers die een rol in mijn drama hebben willen spelen te bedanken. Hun drama paste perfect bij het mijne en hun reacties hebben mij volmaakt ‘getriggerd’: “Zie je wel, zie je wel……”.
