Kerstmeditatie Christusbewustzijn

Kerstmeditatie over het Christusbewustzijn

Op tweede kerstdag wordt er in het Aquarius centrum tussen 15.00 en 16.00 uur een klankconcert met klankschalen georganiseerd. Tijdens het klankconcert zal er een geleide meditatie over het Christusbewustzijn worden gegeven.

Het doel van dit leven is de kracht van het eeuwige Christusbewustzijn in ons geboren te laten worden. Dat is de symbolische betekenis van Kerstmis. Deze Christuskracht is er altijd en is er altijd geweest, alleen we zijn het vergeten en van deze liefdes­kracht afgesneden. De klankschalen en de geleide meditatie ondersteunen het proces om de verbinding met de liefde, kracht en wijsheid van de Christus in ons te herstellen.

Het klankconcert vindt plaats op 26 december tussen 14.30 en 15.30 uur in het Aquarius centrum in Sprundel. De kosten voor dit klankconcert zijn naar draag­kracht tussen 10 en 20 euro.

Citaat uit padwerklezing 219: Kerstboodschap 1973

“In deze tijd van het jaar vieren jullie in jullie rijk van bewustzijn, een bepaalde symbolische gebeurtenis, namelijk de viering van het Christusbewustzijn of het goddelijk bewustzijn diep in je eigen wezen. De meeste mensen leven hun leven – nee, vele levens – zonder ooit te weten dat er iets in hen is dat het gewone bewustzijn te boven gaat. Dit buitengewone, dit verheven bewustzijn, moet in de loop van de ontwikkelingsgang van iedere entiteit wakker gemaakt worden.

Hier op dit pad leren jullie je belemmeringen en obstakels uit de weg te ruimen. In deze bijzondere tijd, waarin de geboorte van het Christusbewustzijn gevierd wordt, zullen we over dit gebeuren spreken nu het een aanvang neemt. Jullie weten natuurlijk, lieve vrienden, dat dit niet ineens plaatsvindt. Het gaat geleidelijk, telkens opnieuw. Het is er, je raakt het weer kwijt, het komt weer terug, enzovoort. Misschien kunnen jullie de verlichte kerstboom zien als een symbool dat uitdrukking geeft aan de vele, vele lichtjes binnen in jezelf die ontstoken moeten worden en moeten gloeien om je totale bewustzijn tot zijn eeuwigdurende glans te brengen op het uiterlijk niveau van je manifeste bestaan. Iedere erkenning, ieder inzicht, ieder eerlijk toegeven, iedere keer dat je een stukje masker afschudt, iedere keer dat je een verdediging doorbreekt, iedere keer dat je een moedige en eerlijke stap zet waarin je verantwoordelijkheid neemt voor je negativiteit, ontsteek je weer een lichtje. Zo breng je licht in je ziel door waarheid in je duisternis te brengen.

Maar zolang je je duisternis buiten je projecteert om je eigen schaduwen niet te hoeven zien, kun je je lichtjes niet ontsteken. Het grote licht van de hele boom – de levensboom – is één doorgaand proces. En hoe meer licht er brandt, hoe groter de vreugde en de glorie worden. Met grote vreugde, lieve vrienden, zien we hoeveel meer van deze glorie en vreugde jullie nu kunnen activeren en verdragen! Dit zijn geen loze woorden, vrienden. Jullie die op dit pad werken, weten hoeveel inspanning het vraagt om aandacht van de buitenwereld weg te nemen en aan jezelf te geven; je schuld geven aan anderen en de wrok voelen te veranderen in het zien van je eigen haat, je eigen jaloersheid, je eigen hebzucht en je angst om dat alles onder ogen te zien. Laten we nu meer in het bijzonder praten over de noodzaak van zelfacceptatie. Keer op keer raken jullie het zicht kwijt op het belang hiervan en raak je vast in je zelfhaat. Dat maakt dat je er iets of iemand anders de schuld van geeft en dat is het gevaar. Hoe meer je jezelf haat, hoe meer je je haat bij anderen legt, want jezelf zo accepteren lijkt je een te definitief, te zelfvernietigend oordeel. En hoe meer je je haat buiten jezelf legt, hoe meer je je greep op waarheid en werkelijkheid verliest en hoe meer je jezelf haat. Kunnen jullie in deze tijd, waarin jullie de geboorte van het eeuwige Christuskind in jezelf gedenken, je er allemaal voor inzetten ieder deel van jezelf te accepteren?

Ik wil jullie in deze boodschap meedelen dat er nooit ook maar iets is wat afgewezen hoeft te worden, nooit ook iets wat je niet kunt accepteren en vergeven. Het enige wat werkelijk destructief is en je de kluts doet kwijtraken is wanneer je jezelf niet accepteert en vergeeft, zodat je je gaat afreageren. In iedere negatieve kwaliteit ligt een positieve ingebed. Dit heb ik al vaak gezegd, maar meestal alleen in algemene bewoordingen. De negatieve trekken zijn niets anders dan verstoringen van positieve, goddelijke uitingen. Misschien kunnen jullie in deze bijzondere tijd allemaal beginnen met in gedachten de stap te zetten naar het openen van jezelf voor de mogelijkheid, dat er liefde en begrip is waar je nu haat en oordeelt, en te beseffen dat je in je haat in duisternis verkeert. Waar je je haat ontkent verkeer je in een veel killere duisternis, heel ver verwijderd van het licht. Dan word je hopeloos, omdat je niet meer weet waar je bent. Maar stap voor stap vind je je weg terug. Als je toegeeft dat je haat, is het allang niet meer zo donker. Door dit naar waarheid toe te geven, wordt een licht ontstoken. En als je je kinderlijke egocentriciteit accepteert, wordt er nog een licht ontstoken. Want door dit te accepteren, kom je erachter dat dit kind kan groeien. Slechts in het accepteren van je kinderlijke egocentriciteit kun je de geboorte van de innerlijke Christus vinden, van het eeuwige bewustzijn dat alles bevat wat er is. Ware kracht, ware creativiteit, ware zekerheid, het zijn allemaal lichtjes die gaan branden door jouw eerlijkheid, jouw moed en je waarheidslievendheid en door het vertrouwen dat je beetje bij beetje opbouwt. Daarmee overwin je je angst om de hele weg met jezelf af te leggen, door je angst heen te gaan en de mogelijkheid open te houden dat er geen afgrond is. Er zijn alleen maar tunnels, vele tunnels om doorheen te gaan. Door tunnels heengaan wordt meer licht ontwikkeld, totdat tenslotte, als in het symbool van de kerstboom al die lichtjes samenkomen in één punt. In dat éne punt is alles – alles wat ooit nodig is. Het is de creatieve kern van waaruit jij leven, omstandigheden, liefde en rijke vervulling kunt scheppen. Als je je niet langer afwendt van de duisternis in je zal realistische hoop groeien waar nu geen hoop meer schijnt te zijn.”